Αρθρο του υπουργού Οικονομικών, Κ. Πιερρακάκη, στο Economist.
Ένας χρόνος έχει περάσει από τότε που ο Μάριο Ντράγκι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, παρουσίασε την εμβληματική του έκθεση για την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης. Το κείμενο, που θεωρήθηκε οδηγός για μια νέα πορεία ανάπτυξης, παραμένει στο επίκεντρο της συζήτησης, όπως γράφει ο Κυριάκος Πιερρακάκης σε άρθρο του στον Economist, καταθέτοντας τις δικές του σκέψεις για το μέλλον της ΕΕ.
Το μήνυμα του Ντράγκι ήταν ξεκάθαρο: χωρίς γενναίες μεταρρυθμίσεις, η ήπειρος κινδυνεύει με «αργή αγωνία» παρακμής. Έναν χρόνο αργότερα, η αίσθηση του επείγοντος έχει ενισχυθεί, με τον ίδιο να επαναλαμβάνει ότι η Ευρώπη χρειάζεται «μαζικές επενδύσεις τώρα, όσο ακόμη μπορούμε να διαμορφώσουμε το μέλλον μας».
Κεντρική του σύσταση παραμένει η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, του εγχειρήματος που εγγυάται την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, τα ενδο-ευρωπαϊκά εμπόδια ισοδυναμούν με έναν δασμό 44% στα αγαθά και 110% στις υπηρεσίες, επιβαρύνοντας την ανταγωνιστικότητα πολύ περισσότερο από ό,τι στις ΗΠΑ. Η μείωση αυτών των φραγμών χαρακτηρίζεται επιτακτική.
Ωστόσο, για μια νέα έκρηξη ανάπτυξης απαιτούνται δύο κρίσιμες μετατοπίσεις. Η πρώτη αφορά τη στρατηγική συγκέντρωση πόρων σε τομείς αιχμής, όπως οι τηλεπικοινωνίες.
Στην Ευρώπη οι πάροχοι καλούνται να αντιμετωπίσουν 27 διαφορετικά ρυθμιστικά καθεστώτα και ισάριθμους διαγωνισμούς φάσματος, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που διαθέτουν ενιαίο ρυθμιστή (FCC) ή την Κίνα που κατανέμει απευθείας το φάσμα στους παρόχους. Ο κατακερματισμός αυτός κοστίζει σε αποδοτικότητα και ανταγωνιστικότητα.
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης φέρνει ως παράδειγμα την Ελλάδα, όπου 25% των εσόδων από τη δημοπρασία 5G διοχετεύθηκε σε ειδικό ταμείο για επενδύσεις σε εφαρμογές, αναδεικνύοντας ότι η πραγματική αξία βρίσκεται στην καινοτομία πάνω στις υποδομές. Αν η Ευρώπη είχε υιοθετήσει συντονισμένη προσέγγιση, θα μπορούσε να είχε τοποθετηθεί πιο ισχυρά στο παγκόσμιο τοπίο της καινοτομίας.
Η δεύτερη αλλαγή, σύμφωνα με τον ίδιο, αφορά την προσαρμογή του ρυθμιστικού πλαισίου στις ανάγκες του μέλλοντος. Οι δημόσιες συμβάσεις, βασισμένες ακόμη σε μια λογική που ευνοεί τα παραδοσιακά έργα υποδομών, καθυστερούν την υλοποίηση ψηφιακών και καινοτομικών έργων. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο πλαίσιο που θα επιτρέπει ευελιξία, συνεργασίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και ταχεία υλοποίηση σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η κυβερνοασφάλεια, η ενεργειακή μετάβαση και η προηγμένη βιομηχανία.
Το κρίσιμο ερώτημα, όπως γράφει ο Κυριάκος Πιερρακάκης, δεν είναι πώς θα διευκολυνθούν οι διαδικασίες, αλλά τι θέλουμε να πετύχουμε μέσω αυτών. Και η απάντηση δεν μπορεί να είναι «περισσότερο από το ίδιο», αλλά μια οικονομία που καινοτομεί, ανταγωνίζεται και αναπτύσσεται, με θεσμική αρχιτεκτονική ικανή όχι μόνο να διαχειρίζεται κινδύνους, αλλά να απελευθερώνει το δυναμικό της Ευρώπης.
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/n8HoLga
via IFTTT