Το αφήγημα του Μητσοτάκη εκκαθαριστή μίας εικονικής κόπρου του Αυγεία που είχαν κατασκευάσει πολιτικοί απατεώνες και στρατευμένα ΜΜΕ κατέρρευσε με τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καβάλησε το κύμα του κοινωνικού αυτοματισμού της χρεοκοπίας που επέφερε στη χώρα το κόμμα του την περίοδο 2004-2009. Το κύμα της κριτικής προς την κοινωνία για τα σκυλιά που δέναμε με λουκάνικα τη δεκαετία του 80 (όταν έγινε ίσως η μεγαλύτερη κοινωνική σύγκλιση στη σύγχρονη Ελλάδα), για τους τεμπέληδες της Ευρώπης, για τα δήθεν Καγιέν της αγροτιάς.
Σε αυτό πάτησε το δόγμα της αριστείας ανοίγοντας το δρόμο στο κούρσεμα του κράτους, της ιδιωτικής περιουσίας, των κοινωνικών αγαθών και δικαιωμάτων, και τελικά της θεσμικής (και εδαφικής;) θωράκισης της χώρας.
Το αφήγημα του Μητσοτάκη εκκαθαριστή μίας εικονικής κόπρου του Αυγεία που είχαν κατασκευάσει πολιτικοί απατεώνες και στρατευμένα ΜΜΕ κατέρρευσε με τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Κάθε προηγούμενο ατόπημα καταλογιζόταν σαν πρωτοφανής κρίση (πανδημία, πόλεμος στην Ουκρανία και ενεργειακό, ακρίβεια), ή διαχρονική παθογένεια (Τέμπη), ή αναγκαίο κακό για να διοικήσει το χάος ο καλός ηγέτης (υποκλοπές και παρακολουθήσεις).
Η δεκαπενταετία από την χρεοκοπία μέχρι τον Μητσοτακισμό έχει δημιουργήσει το δικό της πολιτικό οικοσύστημα και πραγματικότητα, τόσο σε ό,τι αφορά τα κυρίαρχα πρόσωπα, όσο τον πολιτικό διάλογο και τις αρχές στις οποίες βασίζεται. Τα εργαλεία -οι λέξεις και οι φράσεις κλειδιά- είναι πολύ συγκεκριμένα με εξίσου απόλυτο αντίκρυσμα στην κοινωνία, και λειτουργούν ως θηλειά για οποιονδήποτε διανοηθεί να ξεφύγει από αυτά για να περιγράψει μία διαφορετική προσέγγιση, μία διαφορετική αξιακή ιεράρχηση, ή μία διαφορετική λύση επί συγκεκριμένων θεμάτων.
Στο σημερινό καθεστώς αριστείας κάθε αντίρρηση, κάθε δυσκολία, καταλογίζεται στο θύμα ως προσωπικό πρόβλημα ή αποτυχία, με βαρύτατες αξιολογικές κρίσεις από τις στιβάδες στρατευμένων γραφιάδων στην υπηρεσία του σημερινού Πρωθυπουργού. Ομοίως, όποιος τολμήσει να μιλήσει για κοινωνία και όχι τα κέρδη του Χρηματιστηρίου και δέκα ολιγαρχών, βαφτίζεται λαϊκιστής που θα μας οδηγήσει πίσω στην χρεοκοπία.
Όσο η αντιπολίτευση επιλέγει να ελέγχει τις προτάσεις και τον λόγο της σύμφωνα με δημοσιογράφους και Μέσα που έχουν επιλέξει ένα ρόλο «φρουράς» σε αυτό το δόγμα, δεν θα πείσει κανέναν. Οι εποχές, όμως, το επιτάσσουν. Στην κοινωνία, ειδικά στην κεντρο/αριστερά υπάρχει αναστοχασμός ακόμα και για την Ευρώπη, ή το δημοψήφισμα, ενώ η έλλειψη ελπίδας στο αύριο και το αίσθημα της ασφάλειας επιτείνονται καθημερινά. Αξίζει να το θυμόμαστε, πως κοινωνία είναι η παραχώρηση ελευθεριών και δικαιωμάτων με αντάλλαγμα την προστασία και την ασφάλεια. Αν αυτά χαθούν, γιατί κάποιος να δεχτεί τα δεσμά της όσες προσλήψεις κι αν κάνει ο εκάστοτε Χρυσοχοΐδης, όσο ξύλο κι αν πέσει στον δρόμο ακόμα και εναντίον εποχικών πυροσβεστών ή νοσηλευτών μέσα στον Ευαγγελισμό, ή εφήβων στο Mall.
Ο αντίπαλος δεν είναι ο Μητσοτάκης αλλά όσα εκφράζει και και όσοι τελικά εκπροσωπεί. Η αμηχανία της αντιπολίτευσης απέναντι στα αίτια είναι επικίνδυνη γιατί ανοίγει την πόρτα στην αντιπολίτευση αυταρχικών λαϊκιστών που βασίζονται στο μίσος και την εχθροπάθεια, επιτρέποντας και στην κυβέρνηση που βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος να το εκμεταλλευτεί και να γίνει και η ίδια πιο αυταρχική και καθεστωτική σε κάθε της βήμα, τάχα κατά λαϊκή απαίτηση. Ένας φαύλος κύκλος που μόνο την κοινωνία δεν υπηρετεί.
Η αντιπολίτευση δεν πρέπει να φοβάται την λαϊκότητα. Αντιθέτως, οφείλει να γίνει λαϊκή, να κρίνει τίμια και την δική της σύμπραξη σε ένα καπιταλιστικό μοντέλο που ούτε ευημερία έφερε, ούτε ανταγωνισμό, αλλά καρτέλ και φτώχεια για τους πολλούς, και να εξηγήσει σε όλους -ολιγάρχες και μη- γιατί πρέπει να αλλάξουμε και πώς.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα τροφοδοτεί και εκείνη με την ανημπόρια της την κοινωνική οργή και θα παραμείνει να κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι της μπροστά στα χειρότερα που έρχονται ως παρατηρητής, εκτός γηπέδου, κυνηγώντας
τροπολογίες και τα χιλιοστά του ΦΠΑ πάνω στην κλοπή των καρτέλ της αριστείας. Θα μείνει με μαγαζάκια αργομισθίας, αφού δεν θα έχει οδηγήσει την κοινωνία στις απαραίτητες ρήξεις με το σήμερα και το χθες εκπληρώνοντας το ρόλο
(Ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος είναι αρχιτέκτονας, πολιτικός αναλυτής)
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/XynUGxE
via IFTTT