Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα απ' όσα πιστεύουν πολλοί ενήλικες – όχι μόνο όσα τους λέμε, αλλά και τον τρόπο που μιλάμε για τον εαυτό μας, για τους άλλους και για εκείνα - κάτι που επηρεάζει έντονα τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο και τον εαυτό τους.
Τα παιδιά συχνά είναι πολύ πιο παρατηρητικά απ' όσο νομίζουν πολλοί ενήλικες.
Δεν απορροφούν μόνο ό,τι τους λέμε· παρατηρούν πώς μιλάμε για τον εαυτό μας και τους άλλους, τι λέμε στους άλλους γι' αυτά και πώς συμπεριφερόμαστε.
Ρωτήσαμε ειδικούς ποια πράγματα παρατηρούν τα παιδιά χωρίς οι ενήλικες συχνά να το συνειδητοποιούν. Αυτή η λίστα δεν έχει σκοπό να ασκήσει κριτική στους γονείς, αλλά να υπενθυμίσει ότι όλοι μπορούμε να φέρουμε λίγη περισσότερη επίγνωση στις καθημερινές μας αλληλεπιδράσεις.
1. Πώς αισθάνεστε για τον/την σύντροφό σας και τους υπόλοιπους συγγενείς
Μπορεί να νομίζετε ότι είστε διακριτικοί όταν ρίχνετε ένα επικριτικό βλέμμα στον άνδρα ή τη γυναίκα σας ή πολύ παραπάνω στον... πεθερό σας.
Αλλά τα παιδιά μπορούν να πιάσουν αυτά τα μη λεκτικά σήματα, λέει η κλινική ψυχολόγος Jazmine McCoy. Είναι επίσης ικανά να αντιληφθούν κριτική ή αρνητικά σχόλια για τον άλλο γονέα, ακόμη κι αν προσπαθείτε να τα περάσετε ως χιούμορ.
«Τα παιδιά παρατηρούν αυτές τις δυναμικές, γι' αυτό προσπαθήστε όσο μπορείτε να μιλάτε με καλά λόγια για τον άλλο γονέα και τους φροντιστές του παιδιού σας - ακόμη κι αν βρίσκονται σε άλλο δωμάτιο», τονίζει η McCoy. «Πιθανότατα μπορούν ακόμα να σας ακούσουν».
Αυτό είναι σημαντικό ανεξάρτητα από τη σχέση σας με αυτά τα πρόσωπα. Γιατί; Επειδή βοηθά το παιδί να αισθάνεται ασφαλές, σίγουρο και φροντισμένο, πιο συναισθηματικά συνδεδεμένο με τους φροντιστές του και λιγότερο ανήσυχο, προσθέτεο.
Παραδείγματα φράσεων που θα ήταν καλό να ακούσει το παιδί σας για τους άλλους ενήλικες της ζωής του: «Ουάου, η μαμά σχεδίασε μια διασκεδαστική εκδρομή για εμάς!», «Αυτό το δείπνο βγήκε υπέροχο. Ο μπαμπάς είναι σπουδαίος μάγειρας!» ή «Αχ, τι ωραία ανάμνηση που είχες με τη γιαγιά. Ήταν τόσο καλό εκ μέρους της που σε πήγε εκεί».
2. Πώς αισθάνεστε για το σώμα σας
Τα παιδιά είναι «εξαιρετικά ευαίσθητα» στο το πώς οι ενήλικες μιλούν για το σώμα τους και για τα σώματα των άλλων, λέει η διαιτολόγος Alyssa Miller. Και μπορούν να διαβάσουν φυσικά και τη γλώσσα του σώματος.
«Μπορούν να αντιληφθούν λεπτές - ή και λιγότερο λεπτές - κινήσεις, βγάζοντας συμπεράσματα για τα σώματα», είπε. «Μαθαίνουν ποιο θεωρείται καλό και ποιο κακό, επιθυμητό και μη επιθυμητό».
Παρατηρούν τον τρόπο που κοιτάτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και βγάζουν συμπεράσματα. Βλέπουν αν δεν φοράτε ποτέ μαγιό στην πισίνα, αν διαγράφετε πολλές φωτογραφίες σας ή αν αποφεύγετε να βγείτε φωτογραφία, προσθέτει η Miller.
«Οι ενήλικες δείχνουν συνεχώς στα παιδιά πώς να βλέπουν το σώμα τους μέσα από τις καθημερινές τους ενέργειες. Σκεφτείτε το: Κανένα μωρό ή μικρό παιδί δεν ντρέπεται για την κοιλιά, τους μηρούς ή το ύψος του, μέχρι να ακούσει σχόλια ή να δει κάποιον άλλο να αισθάνεται ανασφαλής γι' αυτό».
3. Τι πραγματικά εκτιμάτε
«Τα παιδιά παρατηρούν τι πραγματικά εκτιμάτε από όσα λέτε και κάνετε. Αυτό μερικές φορές διαφέρει από αυτό που λέτε ότι εκτιμάτε», σημειώνει η κλινική ψυχολόγος Laura Markham, συγγραφέας του Peaceful Parent, Happy Kids και ιδρύτρια του ιστότοπου Aha! Parenting.
Για παράδειγμα, μπορεί να λέτε στο παιδί σας ότι ο αθλητισμός αφορά κυρίως την ομαδικότητα, την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων και τη διασκέδαση με φίλους.
«Αλλά μετά, όταν το παίρνετε μετά το παιχνίδι, η πρώτη σας ερώτηση είναι "Ποιος κέρδισε;"» εξηγεί η Markham.
Ίσως να του έχετε πει επανειλημμένα πόσο σημαντικό είναι να είναι ειλικρινές, «αλλά μετά το βάζετε να πει ψέματα για την ηλικία του για να πληρώσετε φθηνότερη είσοδο στο λούνα παρκ», προσθέτει.
Τα παιδιά μαθαίνουν αξίες παρατηρώντας τη συμπεριφορά σας και βγάζοντας συμπεράσματα για το τι θεωρείτε σημαντικό.
«Ανεξάρτητα από το τι τα διδάσκετε συνειδητά, τα παιδιά σας θα βγουν από την παιδική ηλικία με ξεκάθαρες απόψεις για το τι πραγματικά εκτιμούν οι γονείς τους και με ένα καλά διαμορφωμένο σύστημα αξιών», εξηγεί. «Πρέπει να ξεκαθαρίζουμε τις αξίες μέσα μας και μετά στα παιδιά μας - όχι μόνο μία φορά, αλλά ξανά και ξανά, εφαρμόζοντάς τις στα καθημερινά διλήμματα που αντιμετωπίζει το παιδί».
4. Αν κρίνετε αυστηρά τον εαυτό σας (και τα ίδια)
«Κάτι που έχω παρατηρήσει ξανά και ξανά είναι ότι, αν και κάθε παιδί έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία, η ικανότητά του να δείχνει και να δέχεται καλοσύνη και συμπόνια συχνά αντικατοπτρίζει τους ενήλικες γύρω του», λέει η Miller.
Αν το παιδί σας κατηγορεί έντονα τον εαυτό του για ένα λάθος στο σχολείο, μπορεί να το παρηγορείτε λέγοντάς του να μην το παίρνει τόσο βαριά. Αλλά αν έχετε κι εσείς την τάση να αντιμετωπίζετε έτσι τα λάθη σας, το παιδί το έχει ήδη προσέξει.
«Τα παιδιά παρατηρούν πώς οι ενήλικες αντιμετωπίζουν τα λάθη, πως μιλούν για τον εαυτό τους, τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες και τις τάσεις τελειομανίας», λέει η Miller.
«Πολλοί που είναι αυστηροί με τον εαυτό τους, άθελά τους διδάσκουν τα παιδιά να είναι επικριτικά και σκληρά με τον εαυτό τους», εξηγεί. «Αντίθετα, οι ενήλικες που είναι επιεικείς με τον εαυτό τους, παραδέχονται τα λάθη και τα ξεπερνούν, διδάσκουν στα παιδιά την ανθεκτικότητα και να χρησιμοποιούν τα λάθη ως ευκαιρίες μάθησης».
5. Τη σχέση σας με το φαγητό.
Τα παιδιά δίνουν προσοχή τόσο στις διατροφικές συνήθειες των ενηλίκων της ζωής τους όσο και στον τρόπο που μιλούν για το φαγητό. Οι γονείς και οι φροντιστές «επηρεάζουν άμεσα» τις διατροφικές επιλογές των παιδιών και τις πεποιθήσεις τους για τα τρόφιμα, λέει η Miller.
«Αθώα σχόλια όπως "αυτό είναι κακό" για ένα πιάτο μπισκότα, η παράλειψη γευμάτων ή η έκφραση ενοχής για το φαγητό παρατηρούνται και εσωτερικεύονται από τα παιδιά».
Με τον καιρό, τέτοια σχόλια και συμπεριφορές διαμορφώνουν τη σχέση του παιδιού με το φαγητό, «πιθανόν οδηγώντας σε ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες ή στάσεις».
«Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά τείνουν να τρώνε τα ίδια φαγητά με τους γονείς τους, τόσο στην παιδική ηλικία όσο και ως ενήλικες», προσθέτει. «Με το να δίνουν το παράδειγμα μιας ισορροπημένης και θετικής στάσης απέναντι στο φαγητό, οι ενήλικες μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες και υγιή σχέση με το φαγητό».
6. Πώς μιλάτε για αυτόν/αυτή σε άλλους ενήλικες.
Ας πούμε ότι το παιδί σας είχε μια κρίση θυμού στο σούπερ μάρκετ. Όταν γυρίσετε σπίτι, περιγράφετε στον/στη σύντροφό σας τι συνέβη, με σαρκαστικά σχόλια για το «καταπληκτικό πρωινό που περάσατε μαζί», πιστεύοντας ότι το παιδί δεν καταλαβαίνει.
«Μπορεί να μην ξέρει ακριβώς τι σημαίνουν όλα αυτά, αλλά μπορεί να αντιληφθεί ότι έχετε αρνητική άποψη για ό,τι συνέβη, και αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεκτίμησή του και τη σχέση σας», λέει η McCoy.
Όταν μιλάτε σε φίλο, συγγενή ή στον/στη σύντροφό σας, είτε στο τηλέφωνο είτε από κοντά, για κάτι που συνέβη με το παιδί σας, να είστε προσεκτικοί στη γλώσσα που χρησιμοποιείτε, συμβουλεύει η McCoy.
«Μιλήστε για το μάθημα που πήρατε ή πώς λύσατε το πρόβλημα, αντί να εστιάζετε στο λάθος ή το πρόβλημα. Σκεφτείτε ότι μιλάτε στο ίδιο το παιδί και μιλήστε στον σύντροφό σας γι' αυτό όπως θα του μιλούσατε απευθείας».
Πηγή: Huffington Post
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/RqdeXMb
via IFTTT