Καθηγητής Φαρμακολογίας & Κλινικής Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή ΑΠΘ
Να θυμίσω το θεσμικώς αυτονόητο και για να μην... ξεχάσουμε όσα ξέρουμε:
1η Ενότητα.
1. Ιατρική Εκπαίδευση παρέχουν οι Ιατρικές Σχολές μόνο!
2. Η εκπαιδευτική διαδικασία προβλέπει διαχωρισμό σε μαθήματα που τα διδάσκουν ΕΙΔΙΚΟΙ!
3. Οι ειδικοί έχουν ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ, ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ
4. Δεν υπόκεινται σε έλεγχο της έκφρασης της επιστημονικότητάς τους, στην ειδικότητα ή στο αντικειμενό τους και ΔΕΝ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ γι αυτό (συνταγματικό δικαίωμα)
Αφού το εμπεδώσαμε,
2η Ενότητα
1. Τα εμβόλια προκαλούν ενεργητική ανοσία
2. Οι ανοσοκατασταλμένοι, δεν έχουν τη δυνατότητα ενεργητικής ανοσίας και γι αυτό η χρήση εμβολίων, είναι ΑΧΡΗΣΤΗ και ίσως ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ όσες δόσεις και αν χορηγήσουμε
3. Αν ο εμβολιασμένος νοσεί και μεταδίδει, δεν υπάρχει τρόπος δημιουργίας τείχους ανοσίας
4. Σε οποιοδήποτε φαρμακευτικό προϊόν εκτιμάται ΑΤΟΜΙΚΩΣ η σχέση κόστους/οφέλους, για τον καθένα ξεχωριστά και αυτό γίνεται με τη βοήθεια του ιατρού του, που ΩΦΕΙΛΕΙ να πάρει ιστορικό, να προβεί σε κλινική εξέταση, σε εργαστηριακή διερεύνηση κλπ, προκειμένου να δώσει ΕΝΤΟΛΗ-συνταγή, ενυπόγραφα, παίρνοντας και την ΕΥΘΥΝΗ της πράξης!
6. Δεν χορηγούνται ΝΕΑ προϊόντα σε παιδιά, εφήβους εγκύους, χωρίς πλήρη έλεγχο σε ΧΡΟΝΙΚΟ ΒΑΘΟΣ!
7. Δεν υπάρχουν χημικές ουσίες ή βιολογικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται ως φάρμακα/εμβόλια, ΧΩΡΙΣ ΕΝΔΕΙΞΗ. Η ένδειξη (συγκεκριμένη νόσος, σύμπτωμα ή σύνδρομο) και όχι η χημική δομή κάνει το φάρμακο!!!
8. Η άδεια (την χορηγεί ΜΟΝΟ ΕΜΑ ή/και ΕΟΦ), προβλέπει εκτός από ένδειξη, αντενδείξεις, ανεπιθύμητες δράσεις, αλληλεπιδράσεις, προσαρμογές ανάλογα με ειδικές ομάδες, δόσεις χρονική διάρκεια κλπ. Όταν η άδεια αναφέρει αδυναμία περιγραφής κάποιας κατηγορίας τότε ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΧΡΗΣΗ στη συγκεκριμένη κατηγορία.
9. Όταν η άδεια περιλαμβάνει όρους ή συνθήκες (αυτές ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ευλαβικά)
10. Σε φαρμακευτικά προϊόντα με προσωρινή, υπό όρους άδεια λόγω επιτακτικής ανάγκης, η χρήση γίνεται σε όσους έχουν ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ και όχι όπου να ναι με τη συνθήκη ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ, ενώ η ΦΑΡΜΑΚΟΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ είναι ΕΝΤΑΤΙΚΟΤΑΤΗ. Οι υγειονομικοί οφείλουν να ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ και να ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ότι υποπίπτει στην αντίληψή τους, ως δυνητική ανεπιθύμητη ή ΜΗ Δραστικότητα.
ΕυΘύνη για τα παραπάνω έχουν
Α. Οι ΙΑΤΡΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ (άγνοια νόμου η οδηγίας απαγορεύεται)
Β. Οι Σχολές Επιστημών Υγείας
Αν οι δύο παραπάνω ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ όχι μόνο δεν κάνουν τη δουλειά τους, ως οφείλουν, αλλά ΔΙΩΚΟΥΝ (και ποινικά), ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ Ακαδημαϊκούς Δασκάλους ή αναγνωρίζουν άσχετους, ως ειδικούς, ή χειρότερα, ΑΥΤΟΑΝΑΚΥΡΗΣΟΝΤΑΙ ΕΙΔΙΚΟΙ,
τότε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!
from PRESS-GR https://ift.tt/3ChP8nG
via IFTTT